30 มกราคม 2535 ผ่านมา 19 ปีแล้วที่ลืมตาดูโลก เมื่อ 19 ปีที่แล้ว ยังไม่รู้จักอะไรสักอย่าง ไม่รู้จักใครสักคน ไม่รับรู้ถึงความรู้สึก แต่เมื่อเวลาผ่านไป ได้เรียนรู้อะไรหลายๆสิ่ง ได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง ได้รู้จักใครหลายๆคน ทำให้รู้ว่าการที่เราได้เกิดมานั้น เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดแล้ว
คงไม่มีใครสำคัญที่สุดในชีวิตเท่า พ่อกับแม่ บุคคลผู้ให้กำเนิด เลี้ยงดู อบรมสั่งสอน เป็นที่พึ่งพิง และเป็นทุกๆอย่างที่ลูกต้องการ รัก คำนี้ที่อยากบอกกับท่าน คำสั้นๆแต่ความหมายไม่มีที่สิ้นสุด และคงต้องขอบคุณพ่อกับแม่ ที่อดทนกับลูกคนนี้มาได้ 19 ปี แม้วันนี้เราจะไม่ได้อยู่ใกล้กันเหมือนวันก่อนๆ แต่แม่ก็ไม่เคยทำให้รู้สึกว่า ลูกต้องอยู่คนเดียว แม่บอกว่า ให้เข็มแข็งและอดทน แล้วเรื่องทุกอย่างก็จะผ่านไปได้นะลูก ทุกครั้งที่เสียใจ หรือท้อแท้ คำว่าเข้มแข็งและอดทนนะลูก จากแม่จะทำให้ลูกมีกำลังใจเสมอแม่เป็นห่วงเสมอเวลาเห็นลูกก้าวออกจากบ้าน แต่แม่ก็อยากให้ลูกเติบโตในสังคมได้ ต้องรู้จักเอาตัวรอดได้ถึงจะอยู่รอด ทุกครั้งที่แม่โทรหา เสียงของแม่มันบอกเสมอว่าเป็นห่วงแค่ไหน แต่....วันเกิดลูกปีนี้ทำไมแม่ไม่โทรมาหาลูก เสียใจที่สุด
หลายครั้งที่เหงา แม้คนรอบตัวจะเยอะแยะแค่ไหน ก็มีบ้างที่จะถูกมองข้าม เวลาอยู่คนเดียวก็ไม่รู้จะคิดถึงใคร แต่พอถึงวันเกิด ทำให้รู้ว่า จริงๆแล้วเราไม่ได้ถูกมองข้ามสักนิด ข้อความโทรศัพท์ที่ได้รับตั้งแต่ยังไม่เที่ยงคืน ข้อความในเฟสบุ๊ค ที่เข้ามาตลอดเวลา และโทรศัพท์ที่มีสายเข้าทุกชั่วโมง มันทำให้มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ทุกข้อความทำให้มีรอยยิ้มและคิดถึงเจ้าของข้อความที่ส่งมา อย่างน้อย พวกเขาก็ไม่ได้ลืมเราสักนิด เขาก็คิดถึงเราอยู่เหมือนกัน เพียงแต่เวลามันคงไม่ตรงกัน บางครั้งก้อายที่จะพูด คำว่าแฮปปี้เบิดเดย์ คำสั้นๆในวันสำคัญวันนี้ทำให้รู้สึกอบอุ่น เจอใครที่ไหน ทุกคนก็บอกแฮปปี้เบิดเดย์ พร้อมกับรอยยิ้มและความจริงใจ ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะ ที่ไม่ลืมกัน ของขวัญวันเกิดคงไม่สำคัญเหมือนตอนเราเด็กๆ แค่เพียงคำพูดง่ายๆและรอยยิ้ม แค่เพียงเท่านั้น มันก็มากมายเกินพอแล้ว และก็ต้องขอบคุณเพื่อนเทคโนฯ ณ ขอบแก่น ที่ทำให้วันเกิดปีนี้ไม่เหงาเลย ขอบคุณเค้กวันเกิด ที่อุส่าห์ไปหากันมาจนได้ ขอบคุณข้อความโทรศัพท์ที่ส่งมาให้ ขอบคุณข้อความในเฟสบุ๊ค( 200 กว่าเห็นจะได้ ) มีทั้งคนที่รู้จัก เพื่อนสมัยประถม มัธยม รุ่นพี่เทคโนฯ เพื่อนใน มศว ญาติพี่น้อง และบางคนที่ยังงไม่รู้จักด้วยซ้ำ ขอบคุณที่ยังนึกถึงกัน ขอบคุณจริงๆ
เริ่มต้นอายุ 19 ด้วยการทำบุญเข้าวัด ขอให้ปีนี้พบเจอแต่สิ่งดีดี อายุ 18 ดวงตกมาทั้งปี เลข 9 เลขดี ก็ขอให้ตัวเอง เฮงเฮงเฮง รวยรวยรวย ลืมเรื่องเก่า เรื่องไม่ดี ลบมันทิ้งไปให้หมด แล้วมาเริ่มใหม่กับสิ่งใหม่ๆ รักตัวเอง รักพ่อแม่ รักเพื่อน อยากให้คนอื่นรักเรา เราต้องรักเขาก่อน ต้องขยันและตั้งใจเรียน จะได้ประสบความสำเร็จในชีวิต แล้ววันนั้นจะทำให้พ่อแม่ มีความสุขที่สุด อะไรที่เคยทำให้ใครไม่พอใจก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย อาจจะพูดจาแรง หรือพูดไม่ดี ใส่เพื่อนไปบ้าง ก็ขอโทษ แต่ที่พูด ที่เล่นไป ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่เห็นว่าสนิทกัน ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ขอโทษพ่อแม่ ที่โกหกในหลายๆเรื่อง ขอโทษอาจาร์ยที่ไม่ค่อยตั้งใจเรียน แล้วก็ขอโทษตัวเองที่ทำตัวแย่ๆ ทุกอย่างที่ผ่านมาขอจดจำให้เป็นประสบการณ์ชีวิต เอาไว้เป็นบทเรียน ที่เคยทำพลาด จะได้ไม่พลาดอีกเป็นรอบที่สอง อะไรที่ทำดีก็จะพยายามรักษาความดีนั้นสม่ำเสมอ...เริ่มใหม่ตอนนี้ก็คงยังไม่สายไป ที่ทุกคนจะให้อภัยใช่มั้ยค่ะ รัก :)
